17 januari

Vanmorgen lekker iets uitgeslapen. Om 7.30 stond het ontbijt weer klaar.
Na het ontbijt nog even naar het uitkijkpunt gewandeld. Daar kwamen we een opa met zijn kleinkinderen tegen uit Swaziland. Even aan de praat geraakt en wat tips gekregen voor wat we daar moeten zien.
Bij terugkomst bij de lodge kwam David met François naar ons toe. Monique had gevraagd om hem de groeten te doen en had al veel over hem verteld en hij wist nog precies wie Alex en Monique waren.

Daarna even snel wat boodschapjes gedaan en zijn we weer op pad gegaan.
We zitten nu al een week hier in Zuid-Afrika, wat gaat de tijd toch snel en hebben we alweer veel gezien. Hebben het gevoel dat we hier al veel langer zijn dan een week, zoveel hebben we al gezien en gedaan.
Er zijn twee grensovergangen tussen Zuid-Afrika en Swaziland. Bij het uitrijden van Zuid-Afrika moet je een stempel halen en vervolgens bij de volgende om Swaziland in te gaan ook weer en dat terwijl je tussendoor nergens anders heen kan.

Swaziland is toch net andere natuur dan we tot nu toe gezien hebben. Hier zijn heel veel meer bergen, valleien en mooie rotsformaties. De hoofdwegen zijn perfect, maar zodra je daar afgaat heb je grotendeels onverharde weg met heel veel potholes. Daarnaar zijn ze hier gek op hele irritante drempels, bijvoorbeeld drie drempels voor een kruising of vlak voordat je gaat versnellen om een bergweggetje op te gaan.
De weg naar onze Lodge, Silverstone lodge, was echt vol met gaten, echt bijna niet te doen. De lodge zelf was erg mooi en had een schitterend uitzicht over een waterval. Nadat we ingecheckt hadden en besloten om in de lodge te blijven eten, zijn we eerst een mooie wandeling gaan maken naar de waterval. Op sommige plekken moest je echt even het water door om verder te komen, maar dit was dan niet heel diep.
Bovenaan de waterval stonden we lekker te genieten wat het uitzicht. Sieb masseerde mijn schouders een beetje omdat ik daar last van had en toen begon Sieb over dat hij zo gelukkig was samen met mij, dat we deze reis samen konden maken en dat hij hoopt nog veel meer samen mee te mogen maken.
Voor ik het volledig doorhad zat hij opeens voor mij op een knie met een doosje, met een schitterende ring, in zijn handen.
Ik was we vandaag totaal niet mee bezig, dus kwam het als een verassing.
Mijn reactie: Nee, nee, echt, nee, je meent het. Met gelukstranen in mijn ogen heb ik daarna 'Ja' gezegd. We hebben nog heerlijk van het moment genoten en wat foto's van de omgeving gemaakt.
Het werd al langzaam wat donkerder, dus we zijn teruggelopen naar de lodge, hebben we fles sparkling wine opengemaakt en hebben lekker gegeten.